Leon Ter-Oganjan 

Z głębokim żalem przyjęliśmy wiadomość o śmierci Leona Ter-Oganjana, Członka Honorowego Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Islandzkiej. Zmarł w Warszawie 12 lutego 2002 r. w wieku 91 lat. 
Był ostatnim z żyjących założycieli Towarzystwa, w latach 1959-74 jego sekretarz, następne wiceprezes i prezes od 1986 do 1993 r. Współinicjator wydania przez TPP-I fundamentalnych rękopisów islandzkich oraz monumentalnej popularno – naukowej serii wydawniczej Materiały o Islandii, prezentującej kulturę, literaturę, przyrodę, geografię i życie codzienne Islandii. Jest to największa w Polsce monografia zaprzyjaźnionego państwa, wydawana własnym sumptem przez organizację pozarządową, budząca podziw, zwłaszcza w Islandii. Jako prezes nadał Towarzystwu rangę społecznej ambasady kulturalnej Islandii, uzupełniającej oficjalne kontakty państwowe. Stworzył centrum informacji o kulturze Islandii. Dzięki Niemu Towarzystwo jest postrzegane przez władze Islandii jako instytucja kreująca wśród Polaków przyjazną atmosferę dla Wyspy.

Również dzięki osobistym kontaktom z prezydentem Islandii panią Vigdis Finnbogadóttir tworzył przychylność władz Islandii dla Polski i Polaków. Opiekował się przedstawicielami rządu islandzkiego przybywającymi do Polski. Władze Islandii doceniły Jego wkład w rozwój stosunków między obydwoma narodami odznaczając Go Krzyżem Kawalerskim Orderu Sokoła w 1983 r. Także prezydent RP nadał Mu w 2000 r. Krzyż Oficerski Orderu Polonia Restituta. Był wybitnym znawcą spraw islandzkich, autorem licznych publikacji, twórcą sukcesów Towarzystwa.

A oto jak Go wspomina Stefan Ziętowski, Członek Honorowy TPP-I: Leona Ter-Oganjana poznałem ok. 1955 r., kiedy pracowałem w Centralnym Zarządzie Państwowych Zakładów Graficznych, podległym Ministerstwu Przemysłu Lekkiego, w którym on wtedy był zatrudniony. Pod koniec 1959 r. zaproponował mi wstąpienie do powstającego właśnie Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Islandzkiej. Od początku istnienia naszego Towarzystwa był bardzo zaangażowany w jego działalność. Był jednym z inicjatorów wydawania broszur o tematyce islandzkiej. Pierwszą w 1961 r., jeszcze bez numeru, był Informator Bibliograficzny, a serii nadano tytuł Materiały o Islandii. Do dzisiaj wydaliśmy 65 tytułów.

Z Leonem byłem bardzo zaprzyjaźniony i często spotykaliśmy się, przeważnie w jego mieszkaniu. Był zawsze bardzo zapracowany, jego praca na uniwersytecie zabierała mu dużo czasu. Mimo to, prowadziliśmy długie rozmowy, omawiał ze mną propozycje tematów odczytów i nowych broszur. Miał wiele pomysłów, niestety nie wszystkie udało się zrealizować z prostego powodu – braku funduszy. W Islandii miał wielu znajomych, z którymi utrzymywał kontakty i często o nich mi opowiadał. Podziwiałem go, że mimo tylu kłopotów ze zdrowiem, miał tyle energii. Za swoje zasługi otrzymał wysokie odznaczenia, ostatnio Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, który ze względu na stan zdrowia, członkowie ZG TPP-I przekazali mu w jego mieszkaniu.

W 1983 r. prezydent Islandii Vigdis Finnbogadóttir zaprosiła nas do Islandii aby wręczyć nam Krzyże Kawalerskie Orderu Sokoła, za naszą działalność w Towarzystwie. Byliśmy przyjęci na audiencji przez panią prezydent (trzykrotnie dłuższej niż przewidywano) oraz goszczeni przez Stowarzyszenie Kulturalne Islandia-Polska i jego prezesa Haukura Helgasona. Leon korzystał z każdej okazji aby zaprezentować TPP-I.

Straciłem serdecznego przyjaciela, który bardzo pomagał mi nie tylko w pracy w Towarzystwie, ale i w trudnych sytuacjach życiowych.

Żegnaj Drogi Przyjacielu!
Vertu sæll, kæri formaður. Hvíldu í friði.
Megi minningin um hann lifa. 

Stefan Ziętowski

Artykuł z Biuletynu ISLANDIA wydawanego przez Towarzystwo Przyjaźni Polsko-Islandzkiej numer 1/2002