Rozbudowana w ostatnich latach sieć dróg w Islandii, a szczególnie asfaltowana w coraz większym stopniu droga nr 1, która prowadzi dookoła wyspy oraz świetnie wyposażone autobusy, pozwalają turystom na bardzo wygodne zwiedzanie. Tym razem pojedziemy autobusem do miasta Blönduós, położonego po drodze do Akureyri.

Z Reykjavíku droga nr 1 prowadzi do miasta Borgarnes, nowoczesnego, z pięknym portem, leżącego po północnej stronie fiordu Borgarfjörður. Ciekawostką jest, że wszystkie ulice miasta noszą nazwy z Sagi o Egilu Skallagrímssonie (900-983).

Dalej na terenach Hrútafjarðarháls jest wiele małych jezior. W pobliżu, w Þoroddstaðir podobno zgodnie z Sagą o Grettirze Mocnym, Grettir zabił swego przeciwnika. Ciekawe, że kilkaset lat później znaleziono tam ostrze oszczepu Grettira. Mijamy jezioro Hóp (45 km²), jedno 
z największych w Islandii. Niedaleko jest osiedle Þingeyrar, gdzie przed reformacją znajdował się kościół, zbudowany w 1133 r., bardzo popularny na wyspie, będący w tamtych czasach centrum kulturalnym wyspy. Tutaj spotykali się godowie przed wyjazdem na þing do Þingvellir. I tutaj powstało wiele znanych sag. Reformacja w 1550 r. spowodowała zamknięcie kościoła i jego zniszczenie. Dzisiejszy kościół zbudowano z kamieni w latach 1864-77. Ma on piękny obraz na ołtarzu, wykonany z alabastru.

Ok. 4 km od drogi nr 1 znajdują się liczne pagórki na powierzchni ok. 4 km². Powstały one przed tysiącami lat wskutek rozpadu góry, prawdopodobnie po wybuchu wulkanu. Sławne są 3 wzgórza, m.in. . Tutaj 12 stycznia 1930 r. miała miejsce ostatnia w Islandii egzekucja. Ścięto wtedy Agnesa i Friðrika, którzy zamordowali w Illugastaður kowala Ketilssona. Mordercy leżą w grobie znajdującym się w Tjörn. Z pobliskiego Stóra-Giljá pochodzi Þórvald, pierwszy misjonarz 
w Islandii w IX w. Ojciec misjonarza nie chciał się ochrzcić, wtedy modlitwy syna spowodowały, że olbrzymi kamień pękł na kilka części. Przy tym kamieniu w 1981 r. postawiono pomnik na pamiątkę przyjęcia chrześcijaństwa przez Islandczyków.

No jeszcze kilka kilometrów i jesteśmy w Blönduós. Miasteczko niewielkie, zaledwie ok. 700 mieszkańców, ale już w 1975 r. miało doprowadzoną gorącą wodę, a w 1988 r. otrzymało prawa miejskie. Leży po obu stronach rzeki Blanda, która wpływa do zatoki Hunaflói. Miasto jest centrum handlowym, mieszkańcy zajmują się przede wszystkim przeróbką wełny. Piaszczysty brzeg nie zachęcał do budowy portu, zbudowano go dopiero w 1990 r., tak więc rybołówstwo jest tu słabo rozwinięte. Przy ujściu rzeki są małe wysepki, a na jedną z nich, Hrútey można wejść po moście. Park na wysepce jest pod ochroną od 1975 r. 

W mieście jest muzeum tkactwa i rękodzieła z wełny nazwane imieniem Halldóry Bjarnadóttir (1873-1981), najdłużej żyjącej Islandki Halldórustofa Heimilisiðnaðarsafnið. W 1962 r. zbudowano most do najstarszej części miasteczka, gdzie są jeszcze drewniane domy, stary kościół z obrazem słynnego malarza Kjarvala (1885-1972) i hotel Sveitasetrið. Na ulicy Blöndubyggð stoi najstarszy w Islandii drewniany dom Hillebrandt, został tu przeniesiony w 1877 r. ze Skagaströnd. Piękny widok na miasto i okolice jest z góry Hrynkar. Wysoka na 205 m góra pozwala obejrzeć zatokę oraz nagie skały północno-zachodniej strony półwyspu. Po zwiedzeniu miasteczka można pojechać dalej do Akureyri bądź wrócić do Reykjavíku.

S. Z.