|
JAK POWSTAŁA NOWA WYSPA SURTSEY 14
listopada 1963 r. o godz. 7.00 rano kucharz islandzkiego statku rybackiego Isleifur
II zauważył chmurę dymu wydobywającego się z oceanu. Zaalarmował
kapitana Gudmara Tómassona, który z kolei zaalarmował stację radiową na
wyspie
Heimaey w archipelagu Vestmannaeyjar, leżącym na południu Islandii.
Wybuch wulkanu miał miejsce na głębokości ok. 130 m. W niesłychanym
tempie wylewająca się lawa z podwodnego wulkanu stygła w zimnej wodzie,
tworząc wysoką górę. Co chwila z fal morskich wyskakiwały czarne
chmury. Wielka chmura szybko wzniosła się na wysokość 4 km, a po kilku
godzinach na 6 km tak, że była widoczna w Reykjaviku. W końcu chmura osiągnęła
wysokość 10 km. 16 listopada
wysepka lawy miała wysokość 40 m nad poziom oceanu i 550 m długości. 23
listopada była już 100 m wysoka i 900 m długa. Lawa w postaci wielkich
brył wylatywała na wysokość nawet 1 km. Chmura popiołu dotarła 26
listopada do wyspy Heimaey i pokryła ją warstwą centymetrowej grubości.
Na początku wulkan nie czynił wielkiego hałasu, ale później lawa
wydobywała się przy odgłosach grzmotów. Widok był fascynujący, szczególnie
nocą, kiedy wysepka była cała w ogniu, a wyskakujące co chwila bryły oświetlały
niebo. Już
6 grudnia francuscy reporterzy Paris
Match wyruszyli z Heimaey, aby
umieścić francuską flagę na powstałej wysepce i ogłosić ją własnością
Francji! Ale byli na niej tylko kilka minut i musieli galopem ją opuścić,
gubiąc większość ekwipunku, bo nastąpił nowy wybuch. Wkrótce potem
wysepka otrzymała od rządu islandzkiego nazwę Surtsey.
Według nordyckiej mitologii Surtur, wódz olbrzymów władających
ogniem, przybędzie pod koniec Ragnarók, czyli Zmierzchu bogów i
pogrąży świat w ogniu. Okazało się że legendarny olbrzym już przybył.
Otóż mieszkańcy Heimaey chcieli inaczej nazwać nowo powstałą wysepkę,
mianowicie Vesturey. Ale kiedy wylądowali na wyspie z odpowiednim
transparentem olbrzym Surtur
rozgniewany obrzucił ich taką ilością gorącego popiołu i pumeksu, że
szybko musieli uciekać, dziwiąc się że jeszcze żyją. Proces
powstawania nowej wyspy był tak fascynujący, że naukowcy z całego świata
pilnie obserwowali to zjawisko. Tak przed 10 milionami lat powstawała
przecież Islandia. Przez blisko 4 lata trwały wylewy lawy na Surtsey i
zakończyły się dopiero 5 czerwca 1967 r. Ostatecznie wysepka ma
powierzchnię 2,6 km² i wysokość 173 m. Dla naukowców było
najciekawsze to, co potem będzie się działo. Mieli możliwość
kontrolowania dzień po dniu proces powstawania życia. Lawa, która miała
początkowo temperaturę około 1 000°C, szybko stygła. Minął rok i na
wysepce pojawiły się pierwsze nasionka przyniesione przez wiatr, morze i przelatujące
ptaki. W 1965 r., tj. po dwóch latach od erupcji, zauważono pierwszą roślinę,
mimo że wybuchy jeszcze trwały. Pod koniec 1967 r. już cztery gatunki roślin
zadomowiły się na Surtsey. Pojawiły się owady, a nawet foki. Ponieważ
temperatura wody opadła, przypłynęły też ryby. W 1970 r. zadomowiły się
pierwsze mewy. Dzisiaj ponad 60 gatunków ptaków znalazło się na wyspie,
niektóre w przelocie, inne nawet na stałe. Jesienią 1965 r. na północnym
brzegu wysepki postawiono chatę, nazwaną Palsbaer,
służącą naukowcom jako laboratorium i mieszkanie. Trzeba było dużej
odwagi aby przebywać na wyspie, nawet przez krótki okres. 19 sierpnia 1966
r. powstała szpara, z której zaczęła wylewać się lawa w kierunku,
opuszczonej na szczęście chaty. Szybko zresztą zastygła. W 1973 r.
proponowano postawić na wyspie latarnię morską, ale grunt był jeszcze za
gorący. Nikt nie przypuszczał, że po wybuchu wulkanu, który utworzył
wyspę Surtsey, w odległym o ok. 25 km Heimaey nastąpi 25 stycznia 1973 r.
kolejny wybuch, zagrażający miastu i kilkutysięcznej ludności. Obecnie
Surtsey jest wielkim obiektem badań naukowców. Tylko oni mają wstęp na
wyspę. Zachowane są szczególe środki ostrożności, nawet obuwie jest
starannie sprawdzane przy wchodzeniu na ląd, aby żadne nasionko nie
przedostało się tą drogą. Dla turystów organizowane są wycieczki
samolotowe z Reykjaviku, pozwalające obserwować z góry najnowszy nabytek
Islandii. S. Z. Jak dotrzeć na Wyspy Vestmannaeyjar
| |||